Myślenie to przebiega w wolniejszym tempie, problemy z porównywaniem, dostrzeganiem różnic i podobieństw; trudności z przeprowadzaniem operacji logicznych, analizy, syntezy; brak elastyczności, schematyczność; niezrozumienie pojęć abstrakcyjnych. Specyfika ich myślenia nasuwa pewne wskazania metodyczne odnośnie uczenia się: konieczność posługiwania się konkretnym przykładem - pomocne będą wizualne środki dydaktyczne, ciągłe powtarzanie.

15. Wymień postawy społeczne wobec niepełnosprawnych.

Stosunek do osób niepełnosprawnych zmieniał się wraz z rozwojem cywilizacji. Można wyodrębnić następujące postawy społeczne wobec osób niepełnosprawnych:

• dyskryminacji i wyniszczenia

• izolacji

• segregacji

• integracji

16. Wymień najbardziej poprawne postawy wobec osób niepełnosprawnych intelektualnie i ich negatywne odpowiedniki.

• akceptacja - odtrącenie;

• współdziałanie - unikanie;

• rozumna swoboda - nadmierne chronienie;

• uznanie praw - nadmierne wymagania.

17. Wymień potrzeby związane z dojrzewaniem osobowości społecznej.

• potrzeba doznawania opieki,

• kontaktu i wzajemnego porozumienia z otoczeniem,

• bycia zauważonym,

• kontaktu z rówieśnikami,

• doznawania poczucia własnej wartości,

• pełnienia określonej roli społecznej,

• bycia religijnym.

18.Omów krótko jedną z potrzeb związanych z dojrzewaniem osobowości społecznej:

• potrzeba bycia zauważonym - poprzez dostrzeżenie takiej osoby i docenienie jej może ona przeżywać siebie jako wartość. Wyraża się poprzez ubiór - trzeba dopomóc, jednak zostawić wybór, również w innych sferach (pożywienie, sposób aktywności). Nie można zapomnieć o podziale w obowiązkach domowych, by nie czuła się taka osoba bezużyteczna.

• potrzeba kontaktu z rówieśnikami - realizacja tej potrzeby wpływa na proces socjalizacji danej osoby. Wyraża się to poprzez naśladownictwo. Towarzystwo stymuluje do działania. Dziecko więcej nauczy się od dziecka niż nauczyciela.

19. Wymień zasadnicze argumenty nauki Kościoła uzasadniające potrzebę katechizacji osób niepełnosprawnych.

Każdy, jako dziecko Boże ma prawo do wychowania w duchu Ewangelii (Vat. II, Deklaracja o wychow. chrześc.); - nakaz misyjny z Mt 28, 19-20 dotyczy wszystkich ludzi; - Jan Paweł II w Catechesi tradendae: „Mają oni prawo tak samo, jak ich rówieśnicy, poznać <tajemnicę wiary>" - a w przemówieniu do ruchu „Wiara i światło": „należy...sprzyjać formowaniu ich życia chrześcijańskiego".

20. Osoby niepełnosprawne w życiu Kościoła.

Osoby niepełnosprawne intelektualnie mają prawo do pełnego uczestnictwa w życiu Kościoła tzn. do udziału w życiu liturgicznym i sakramentalnym Kościoła. Warunki (dyspozycje) jakie powinien spełniać przyjmujący sakramenty to: wiara i świadomość. Dziecko rodziców wierzących, jeśli samo nie jest w stanie w pełni świadomie funkcjonować, przyjmuje sakramenty w wierze rodziców. Osoby niepełnosprawne umysłowo przyswajają tajemnice wiary (zdobywają świadomość) na miarę swoich możliwości rozwojowych.

21. Jakie jest znaczenie działalności plastycznej i muzycznej dziecka w przekazie treści religijnych?

Trzeba wykorzystać naturalną chęć/potrzebę rysowania u dzieci. W ten sposób wyrażają swoje emocje, myśli. Można używać rysunków do pokolorowania. Należy pamiętać, że dominuje u nich myślenie konkretno-obrazowe, stąd ważne jest wykorzystywanie rysunków w katechezie.

Znaczenie muzyki w katechezie. Pobudza aktywność dziecka; poprzez tempo i rytm wyznacza polecenia dziecku, których nie trzeba rozumieć pojęciowo; wyzwala radość; pomaga w nawiązywaniu kontaktu.

22. Znaczenie metody poglądowej w przekazie treści religijnych.

Aktywizuje całą osobowość katechizowanego poprzez aktywację wszystkich zmysłów; pobudza i stymuluje osobę niepełnosprawną do myślenia, wyobrażania, nazywania różnych rzeczy.