Osoba podejmująca trud prowadzenia katechezy w szkole specjalnej musi wykazać wiele inwencji własnej i pomysłowości dokonując adaptacji istniejącego programu do możliwości percepcyjno - wykonawczych poszczególnych osób z upośledzeniem umysłowym. Jest zatem skazany w decydującej mierze - na własną inwencję metodyczną.

Program katechizacji specjalnej troski jest trudny do skonstruowania. Wpływa na to wiele przyczyn. Możliwości intelektualne osób upośledzonych umysłowo bardzo się od siebie różnią. Zakwalifikowanie kilkunastu osób do tej samej grupy nie oznacza, że osoby te są takie same Wręcz przeciwnie, różnice między nimi są nieraz znaczne. Należałoby więc właściwie przygotować zestaw programów indywidualnych, by katecheta mógł z niego wybierać i dostosowywać do poszczególnych uczestników katechezy. Jest to jednak nierealne. Dlatego zakładając zastosowanie optymalnego podziału na grupy, trzeba zaproponować choćby orientacyjny program katechizacji dla poszczególnych stopni katechezy.

Jednostka katechetyczna, niezależnie od etapu edukacji i poziomu funkcjonowania poszczególnych uczniów, powinna mieć stały schemat, by umożliwić uczniom przewidywalność zdarzeń. Początkowo poszczególne ogniwa mogą być mniej rozbudowane, więcej czasu należy poświęcić na wytworzenie atmosfery radości z faktu bycia razem z Panem Bogiem - Panem Jezusem - Duchem Świętym, którego co prawda nie widzimy, ale który jest razem za nami.

Schemat katechezy może być następujący:

Przygotowanie do zajęć:

• ustalona piosenka religijna zapowiadająca rozpoczęcie zajęć:

• przywitanie się nauczyciela z uczniami;

• przygotowanie modlitwy (ustawienie krzyża, zapalenie świecy, przyjęcie właściwej postawy)

• wspólna modlitwa

Część zasadnicza zajęć:

• rozmowa kierowana (w oparciu o rekwizyty, zdjęcia), nawiązująca do przeżyć dzieci i znanych już treści;

• przekaz nowych treści;

• utrwalenie nowych treści poprzez aktywne działanie uczniów (ekspresja plastyczna, ruchowa, muzyczna).

Zakończenie:

• podsumowanie treści zajęć;

• nagrodzenie za pracę podczas zajęć (obrazkiem, ustną pochwałą lub innym wzmocnieniem);

• ustalona piosenka kończąca zajęcia i pożegnanie.

W miarę rozwoju umiejętności uczniów poszerzamy zakres modlitw i pieśni. Jeśli są oni w stanie opanować je pamięciowo, nic nie stoi na przeszkodzie, by się ich nauczyli. Jednak nie może się zdarzyć, że zmuszamy ucznia do „wykucia" na pamięć danej modlitwy bez zrozumienia treści, dla samego faktu jej odmawiania

Jest obecnie autorski Program nauczania religii dla uczniów z upośledzeniem umysłowym w stopniu umiarkowanym i znacznym, zgodny z „Podstawą programową katechezy Kościoła katolickiego w Polsce" (p.6.4. „Podstawa programowa osób niepełnosprawnych intelektualnie") zatwierdzoną przez Konferencję Episkopatu Polski w dniu 20 czerwca 2001 r. Program autorstwa mgr Aleksandry M. Kielar „W ramionach Ojca". Uwzględnia cele, jakie przyświecają religijnemu wychowaniu, a także specyfikę funkcjonowania dzieci głębiej upośledzonych umysłowo. Składa się z 3 części:

1 część: „Bóg kocha mnie" - 1 etap edukacyjny (kl. 1-3)

Zawarte w niej ćwiczenie mają dopomóc dzieciom w przyswajaniu podstawowych treści dotyczących życia chrześcijańskiego oraz w przygotowaniu ich do przyjęcia Sakramentów Pokuty i Pojednania oraz Eucharystii.

2 część: „Bóg prowadzi mnie" - 2 etap edukacyjny (kl. 4-6)

Na tym etapie nauki ćwiczenia są pomocne do wprowadzenia dzieci w rozumienie oraz stosowanie w swoim codziennym życiu 10 Przykazań Bożych.

3 część: „Bóg uświęca mnie" - 3 etap edukacyjny (gimnazjum kl 1-3)

Treść tej części dotyka tematyki 7 sakramentów św. Zawarte w niej ćwiczenia mają dopomóc we wdrażaniu dzieci w przeżywanie świętych Sakramentów, a w szczególności w przygotowaniu ich do przyjęcia Sakramentu Bierzmowania. Program podaje cele katechezy, tematy, treści, zakładane osiągnięcia - nie dla poszczególnych klas, ale na cały etap edukacyjny. Katecheta, kierując się możliwościami psychofizycznymi uczniów danej grupy, powinien skonstruować swój własny rozkład materiału, wybierając z Programu te treści, które dzieci są w stanie przyswoić. Tematy katechez mogą więc powtarzać się przez kolejne trzy lata etapu edukacyjnego, natomiast zmieniać się będzie zakres przekazywanych treści (stopniowo utrwalać, poszerzać).